در این سکوت زمان ، دل نشانه میگیرد

به اشتیاق روی چو ماهت ، بهانه میگیرد

.

بیا به سِرّ منزلِ چشمم ، که روشنی بخشی

شمیم شرربار نگاهت ، جوانه میگیرد

.

ز موجهای دل افروز بلند مژگانت

بیا که بند بند وجودم ، ترانه میگیرد

.

چو در برم هستی عاشقانه میخوانم

ببین که حال و هوا دلبرانه میگیرد

.

شبی میان آسمان ، که ماه خوابیدست

دلم ز مهر وجودت ، آشیانه میگیرد

.

منم نهفته میان دو چشم بیتابت

قسم به عشق ، که نقش جاودانه میگیرد

.

کسی میان عشق من و تو نیست ، اما

دلم همیشه از این ، زمانه میگیرد

.

به خود بناز ، کمی شبیه اطلسی هایی

چطور دلم ، میان دلت خانه میگیرد ؟

.

منم همان غریبه ی خاموش ، دختر پاییز

که در حضور عشق تو ، فسانه میگیرد

.

بگو چه آموخته ام از حریر چشمانت ؟

که دم به دم نفسم ، عاشقانه میگیرد